صدا کن مرا
صدای تو خوب است...
صدای تو سبزینه ی آن گیاه عجیبیست،
که در انتهای صمیمیت حزن میروید...
صدا کن مرا...
پ.ن: اشکهایم را تقدیم میکنم به پستهای تیراژه...و شاید ... نمیدانم...
پ.ن2: چند روزی بود این آهنگ تمام شب و روزم را پر کرده بود،اما حالا... هیچ چیز آرامم نمیکند...
پ.ن3: باید امشب بروم...