تولد یک عدد مشهدی خان!

در باغ بی برگی مهمانی ای برپا شده بود! انگار وجدان آگاهی می خواست متولد شود!همه جا چراغانی و رقص نور و این چیزا بود و همه چیز مهیا بود اما باغ،برگ نداشت!
گفتیم کاش فصل شکوفه شود تا همه جا خوشگل باشد!ناگهان یکهویی وسط خرداد باغ بی برگی شکوفه داد و همه جا خوشگل شد!
اما حیف که داشت غروب میشد!آنوقت هاله بانو گفت: من که خورشید را باور دارم حتی اگر نتابد... و خورشید برگشت و شروع به تابیدن کرد!
کیامهر از این اتفاق خوشحال شد و جوگیریاتی به راه انداخت که آن سرش ناپیدا! همه ریختند وسط و رقصیدند! اما یک عدد کوالا چسبیده بود به درخت و پایین نمی آمد! هی میگفتیم این پایین شیرینی است،غذا است،قاقا لی لی است! اما میگفت ما برگ میخواهیم!!ما نیز نمیدانستیم وسط آن همه شکوفه،برگ از کجا بیاوریم او بخورد!!!
خلاصه در میان این قرتی بازیها گم بودیم که یکهو وروجک جیغ کشید و گفت:کرگدنی که تنها سفر نکرد، به همراه شازده خذعبل الدوله دارند می آیند!
و ما دیدیم بععععله!از دور دودی بلند شده و صدای پای کرگدن می آید (هی میگوییم این کرگدن را گاز سوز کنید انقدر گ.. (اااا!!!! ببخشید!) دود ندهد!گوش که نمیکنند!)
مهمانهای جدید که رسیدند،نسیمی باشکوه وزید و قاصدکی را با خود آورد!قاصدک آنقدر زیبا بود که روزگار من را متحول کرد!
همه شاد بودند که یکهو دوباره صدای جیغی آمد! همه چپ چپ وروجک را نگاه کردند ولی او گفت: من نبودم به خدااا!!!
فهمیدیم که در آنطرف باغ دیوار جیغ فرو ریخته است و جیغهای دیوار فرار کرده اند! فارغ التحصیلان صمپاد به دنبال جیغ های گم شده آمدند وسط باغ و چون دیدند بساط شادی پهن است،آنها هم پلاس شدند!
حالا آن وسط کوروش تمدن نشسته بود و تخمه میشکند و کلکله به راه انداخته بود! مهربان هم قلمی در دست داشت و روی سطرهای سپید،آرام آرام، چیزهایی را مینوشت!سوسک سیاهی هم آن وسطها هی رژه میرفت و کسی چیزی به آن نمیگفت!ما هم که از سوسک میترسیدیم، دخترک زبان دراز را گفتیم تا با چرب زبانی اورا راضی کند که یکجا بشیند و انقدر ورجه وورجه نکند!
خلاصه که شادی بسیار شد در آنجا!با اینکه خیلی ها را نمیشناختیم!
تا شب آنجا پلاسیدیم و بعد از شام (بعله!عجیب است اما نیما به ما شام هم داد!) کیانا همه را صدا کرد و گفت:بیایید عکس بیندازیم!
آنوقت همه دور هم جمع شدند و من شمع 21 را که روی کیک بود،روشن کردم تا فوت بشود!
و رفتم پشت دوربین و گفتم: با شماره 3 نیما شمعش را فوت کند و همه با هم اورا تبریک گویند!
و شمردم: 1...2...3
                                         تولدت مبارک یره!!!

عکس را هم گذاشتم در ادامه مطلب!

*نیاز به توضیح نیست که!

همه مشخصن دیگه!!!

فقط میمونم خودم که الان میگم کدومم!
دقیقا وسط عکس اون پایین رو نگاه کنین منو میبینین!دیدین؟! اون دست که اونجا هست و داره علامت پیروزی نشون میده،آستینشم بنفشه! اون منم! آخه من داشتم عکس میگرفتم خب!

*هی به این سیروس میگم : بابا!تو با این قدت باید بری پشت همه وایسی،نه اینکه بیای جلوتر از همه، بچسبی به دوربین! گوش نمیده که!!!

*یه تشکر جانانه ام باید از دوست خوبم تمشک خانومی بکنم،که منو در پروسه ی سخت و طاقت فرسای رنگ کردن این عکس یاری کردن! و خدا میدونه در طی این عملیات سخت،چه آسیبهای جسمی و (البته روحی!) رو که تحمل نکردیم!

مورد حمله ی مدیر محترمه ی حوزه ی امتحانی(دقت کنید از کیه که من بدبخت دارم این پست رو آماده میکنم!) ،و بلافاصله مورد حمله ی عنکبوتهای سیاه  فرهنگسرا قرار گرفتیم!! البته من به تمشک خانومی قول دادم که نیما حتما بهش شام میده و از خجالتش در میاد!!!(آیکون از کیسه خلیفه بخشیدن!)

- زحمت انتشار این پست و گذاشتن عکس رو یکی از دوستان بسیار خوبم کشیده . 

واقعا از کمک های بی دریغش ممنونم . امیدوارم بتونم یروز جبران کنم ...