اومدی زیارت یا که چشم چرونی؟!

یادمه رفته بودیم قم. زمستون بود. من بوت هام رو پوشیده بودم.خیلی دوسشون داشتم.بوتهای قهوه ای کابویی! دقیقا مثل پ.تین کابوی ها بود و ازش یه دسته مو مانند از جنس چرم پوتین آویزون بود!خداییش خوشگل بودن! رفتیم حرم و زیارت کردیم و اومدیم بیرون.من از کفش داری کفشامو گرفتمو چون اونجا خیلی شلوغ بود،اومدم کنار دیوار راهروی بزرگ حرم که کفشامو بپوشم.یه پسره داشت با گوشیش حرف میزد!پسره ی پرروی بیشور!برگشت و همونطوری که داشت با موبایل حرف میزد گفت:نمیدونی!الان یه دختره جلوم داره کفشاشو میپوشه، پوتیناش انقدر خنده داره که نگو!عینهو دم اسب میمونه!انقدر ضایعس!!!

منم که چشمام 4 تا شده بود برگشتمو یه ابرومو دادم بالا و با اخم نگاش کردم! اونم عوض اینکه سرشو بندازه پایین و راهشو بکشه بره،تلفنی گفت: ا! فکر کنم شنید! بعدم تو چشمام زل زد و گفت:شنیدی؟! منم اخمم رو دو برابر کردم! گفت:ناراحت شدی؟ببخشید!نمیخواستم ناراحتت کنم!!!!واقعا ناراحت شدی؟؟!!  من دیگه خیلی خودمو کنترل کردم که نزدم تو صورتش پسره ی پررو رو! زیپ بوتهامو بستمو همونطوری که چپ چپ نگاش میکردمو اونم هی میخندید و میگفت:ببخشید! رفتم بیرون.

پ.ن: چه آدمایی پیدا میشن واقعا! خودشو تو آینه ندیده بود انگار!